Only you

Dinsdag 30 november -1 om 00.00 uur

Na een one-night stand op Oudejaarsavond worden Jake en Elena stapelverliefd op elkaar. Ondanks hun leeftijdsverschil besluiten ze na een paar weken te gaan samenwonen en willen ze samen een kind op de wereld zetten. Maar dat loopt niet zoals verwacht.

Engels gesproken, Nederlands ondertiteld

Genre: drama, romantiek

Kijkwijzer: 12

Acteurs: Laia Costa, Josh O'Connor, Stuart Martin

Belinda van de Graaf in Trouw: 'Het is een meesterzet om de twee natuurtalenten Costa en O’Connor samen te brengen voor een prachtig, modern liefdesverhaal in het Schotse Glasgow. Het gaat over wat strubbelingen met de relatie doen. Hoe gaan de geliefden om met de druk?'

André Waardenburg in NRC: 'Een sterke speelfilm over onvrijwillige kinderloosheid.'

Monica Meijer in Cinemagazine: 'De aantrekkingskracht tussen Josh O’Connor (‘God’s Own Country’) en Laia Costa (‘Victoria’) is bijna tastbaar en ze zijn absoluut een charmant stel, met grappige, maar soms ook hartverscheurende dialogen. Met het Schotse Glasgow heeft Wootliff een setting gekozen die afwijkt van het standaard Londen of New York, geholpen door het mooie camerawerk. Dit alles maakt van ‘Only You’ een prettige anders-dan-anders film, en van Wootliff een filmmaker om in de gaten te houden.'

Trailer: 

Piccolo corpo

Dinsdag 30 november -1 om 00.00 uur

Rond 1900 verliest Agata in een vissersgemeenschap op een Italiaans eiland haar 1e kind bij de geboorte. Omdat het meisje nooit ademde, mag het niet worden gedoopt, hoort Agata van de priester. In de bergen op het vasteland is een klooster waar dode baby’s tot leven worden gewekt voor de duur van één ademtocht: genoeg om ze een naam te geven.

Taal: Italiaans gesproken, Nederlands ondertiteld

Genre: drama

Kijkwijzer: geschikt vanaf 12 jaar, angst 

Acteurs: Celeste Cescutti, Ondina Quadri

Mariska Graveland in de Filmkrant: "In de film geven de landschappen, overweldigend in hun soberheid, de reis van Agata een diepe, mythische kracht. Agata’s persoonlijke rouw verandert in een transcendentale reis, een zwerftocht tussen het aardse en het magische, tussen leven en dood, tussen mannen en vrouwen, belichaamd door een van de androgyne personages. Piccolo corpo is een zintuiglijk debuut van Laura Samani, gesproken in het Friuliaanse dialect, waarin Agata aan een medereiziger uit de bossen moet uitleggen hoe de zee ruikt, terwijl zij in haar vissersdorp nog nooit paddenstoelen en hazelnoten heeft gezien. Alles draait om het lichaam, gedragen door het intense acteerwerk van Celeste Cescutti als Agata die met de handheld camera omcirkeld wordt. Haar lichaam draagt dat van haar overleden kind, Agata’s eigen lichaam wordt van haar afgepakt wanneer ze haar moedermelk moet afstaan als gedwongen min. Al die omzwervingen leiden uiteindelijk naar een diep ontroerende scène waarin de ratio moet worden opgeschort. Dan is er pas ruimte voor de emoties die de hele film waren ingesnoerd in datzelfde lichaam. Het is vooral Cescutti, met haar blik in de verte een onverstoorbare aanwezigheid in een uitgebeend landschap, die dit wonder voor elkaar weet te krijgen."

Piccolo corpo

Dinsdag 30 november -1 om 00.00 uur

Rond 1900 verliest Agata in een vissersgemeenschap op een Italiaans eiland haar 1e kind bij de geboorte. Omdat het meisje nooit ademde, mag het niet worden gedoopt, hoort Agata van de priester. In de bergen op het vasteland is een klooster waar dode baby’s tot leven worden gewekt voor de duur van één ademtocht: genoeg om ze een naam te geven.

Taal: Italiaans gesproken, Nederlands ondertiteld

Genre: drama

Kijkwijzer: geschikt vanaf 12 jaar, angst 

Acteurs: Celeste Cescutti, Ondina Quadri

Mariska Graveland in de Filmkrant: "In de film geven de landschappen, overweldigend in hun soberheid, de reis van Agata een diepe, mythische kracht. Agata’s persoonlijke rouw verandert in een transcendentale reis, een zwerftocht tussen het aardse en het magische, tussen leven en dood, tussen mannen en vrouwen, belichaamd door een van de androgyne personages. Piccolo corpo is een zintuiglijk debuut van Laura Samani, gesproken in het Friuliaanse dialect, waarin Agata aan een medereiziger uit de bossen moet uitleggen hoe de zee ruikt, terwijl zij in haar vissersdorp nog nooit paddenstoelen en hazelnoten heeft gezien. Alles draait om het lichaam, gedragen door het intense acteerwerk van Celeste Cescutti als Agata die met de handheld camera omcirkeld wordt. Haar lichaam draagt dat van haar overleden kind, Agata’s eigen lichaam wordt van haar afgepakt wanneer ze haar moedermelk moet afstaan als gedwongen min. Al die omzwervingen leiden uiteindelijk naar een diep ontroerende scène waarin de ratio moet worden opgeschort. Dan is er pas ruimte voor de emoties die de hele film waren ingesnoerd in datzelfde lichaam. Het is vooral Cescutti, met haar blik in de verte een onverstoorbare aanwezigheid in een uitgebeend landschap, die dit wonder voor elkaar weet te krijgen."

Beanpole

Dinsdag 30 november -1 om 00.00 uur

Leningrad, 1945. De Tweede Wereldoorlog heeft de stad verwoest en haar inwoners fysiek en mentaal gebroken. Twee jonge vrouwen pogen hun leven weer op te bouwen. Iya werkt als verpleegster en zorgt intussen voor de zoon van haar vriendin. Masha keert terug van het front. Samen moeten ze hun trauma’s het hoofd bieden.

Kantemir Balagov liet zich voor Beanpole door De oorlog heeft geen vrouwengezicht inspireren. Prijs voor Beste Regisseur Op het filmfestival van Cannes en de FIPRESCI-prijs in de Un Certain Regard-sectie.

Russisch gesproken, Nederlands ondertiteld

Genre: drama

Kijkwijzer: 12

Acteurs: Viktoria Miroshnichenko, Vasilisa Perelygina

Kees-Jan Verschuure in Cinemagazine: 'Een belangrijk tijdsdocument. Want wat weten wij eigenlijk van de Russische omgang met de nasleep van de Tweede Wereldoorlog? Prachtig gebruikte stijlmiddelen. De beelden kunnen overdonderen in hun sereniteit. Soms is de cameravoering haast portretkunst, de enscenering breugheliaans.'

Kaj van Zoelen op Filmtotaal.nl: De titel van de film betekent 'bonenstaak', wat de bijnaam van de lange, magere Iya is. Maar het Russisch origineel betekent ook 'onhandig', 'klungelig' of 'onbeholpen' en slaat als zodanig op beide vrouwen en eigenlijk iedereen in de film. Ze bewegen en praten onhandig door het Rusland net na de oorlog, verloren in de ruimte van hun eigen leven.

Opmerkelijk is het levendige, visueel rijke kleurgebruik dat vooral uit contrasterend rood en groen bestaat, af en toe onderbroken door okergeel. Rood staat voor bloed, aftakeling en verlies, terwijl groen voor groei, geboorte en leven staat.

Coen van Zwol in NRC: Beanpole gaat niet over helden en glorieuze herinneringen, maar over beschadigde zielen die in de mist ronddwalen.

Porselein

Dinsdag 30 november -1 om 00.00 uur

Het lijkt aan de buitenkant perfect, het leven van Anna, Paul en hun zoontje Thomas. Paul heeft een goed betaalde baan, Anna houdt thuis een porseleinrestauratie-atelier en Thomas is een engelachtige verschijning. Maar wanneer Thomas op school een vriendje bijt, begint het prachtig glanzende oppervlak barsten te vertonen.

Nederlands, Engels en Italiaans gesproken, Nederlands ondertiteld

Genre: drama

Kijkwijzer: 9 (niet mee eens, minstens 12!!)

Acteurs: Tom Vermeir, Laura de Boer, Neathan van der Gronden, Teresa Sapangelo

De protagonisten: 'Porselein laat je meeleven met iemand, waar je in eerste instantie een afkeer van hebt. Dat komt door de zichtbare machteloosheid. Want wie wil nou niet dat zijn of haar kind het goed heeft?'

1917

Dinsdag 30 november -1 om 00.00 uur

Op het hoogtepunt van de Eerste Wereldoorlog krijgen twee jonge Britse soldaten Schofield en Blake een op het eerste gezicht onmogelijke missie toegewezen. In een race tegen de klok moeten ze vijandelijk terrein betreden en een boodschap afleveren waarmee zij een dodelijke aanval op honderden soldaten kunnen voorkomen – waaronder Blake zijn eigen broer. 

Engels gesproken, Nederlands ondertiteld

Genre: drama

Kijkwijzer: 12

Acteurs: George MacKay, Claire Duburcq, Dean-Charles Chapman, Mark Strong, Andrew Scott, Richard Madden, Colin Firth, Benedict Cumberbatch

Ronald Rovers in de Trouw: ‘ Een unieke visuele dodemansrit die je absoluut op een groot scherm moet zien.’

De Golden Globe die Sam Mendes zondag in ontvangst nam voor ‘1917’, droeg hij op aan z’n grootvader. Die was nog geen twintig toen hij zich meldde voor wat de Eerste Wereldoorlog zou worden. Een gewone jongen uit Trinidad die later aan z’n kleinkinderen over de gruwelen zou vertellen. Mendes noemde de Eerste Wereldoorlog in een interview ‘het domste wat de mensheid zichzelf ooit heeft aangedaan’.

‘Alles wat Blake en Schofield meemaken, speelt zich chronologisch voor de camera af en dat vergt een uitgekiende logistiek. Het levert een indrukwekkende film op.’

Berend Jan Bockting in de Volkskrant:’Regisseur Mendes toont op fraaie wijze wat oorlog in zijn ogen is: willekeur en waanzin, als gevolg van weinig rationele beslissingen. 

Coen van zwol in NRC: ‘Deze ogenschijnlijk in één take en in ‘real time’ opgenomen excursie door het niemandsland van de Eerste Wereldoorlog is een zenuwslopende nagelbijter.’

Lamentations of Judas

Dinsdag 30 november -1 om 00.00 uur

De mannen van Bataljon 32 waren zwarte Angolezen die vochten tegen hun eigen volk in opdracht van wit Zuid-Afrika. Velen van hen waren toen nog jongens. Nu brengen ze hun dagen door in het woestijndorp Pomfret, worstelend met twijfel en spijt. Filmmaker Boris Gerrets haalt hun oude wonden open in een poging tot verlossing.

Engels en Angolees gesproken, Nederlands ondertiteld

Genre: documentaire

Kijkwijzer: AL

Omar Larabi in de Filmkrant: 'De onlangs overleden documentairemaker Boris Gerrets geeft met zijn bitterzoete laatste film een groep vergeten oud-soldaten een stem. Een Zuid-Afrikaans woestijndorp is in Lamentations of Judas de plaats van handeling voor een opvoering van de laatste dagen van Jezus.'

Ronald Rovers in de Trouw: ‘Lamentations of Judas is niet alleen een inkijkje in de geschiedenis, een wereldgeschiedenis die onverschillig staat tegenover het voetvolk van de oorlogen. De film is ook een vorm van genezing.’

Over Boris Gerrets
De Bulgaars-Duitse regisseur groeide op in Amsterdam, Spanje en Sierra-Leone. Deze transnationaliteit en de wisseling van omgeving, zorgde bij Gerrets voor een brede artistieke aanpak; hij bleef niet bij één artistiek genre en zoekt regelmatig de grenzen op. Het gevoel ergens bij te moeten horen is hem onbekend en dit dreef hem richting een fascinatie van the outsider, iets wat in Lamentations of Judas terugkomt. (Bron: Movies that Matter Festival, Den Haag, 2020)

Trailer:

Paradise

Dinsdag 30 november -1 om 00.00 uur

In de zomer van 2021 leidt een uitzonderlijke hittegolf in Jakoetië, het noordoosten van Siberië, tot enorme bosbranden. Op de eindeloze taiga ligt het dorp Shologon, gehuld in oranje rook en zwarte as. Het bos staat in brand en de vlammen naderen snel.

Taal: de documentaire is Engels ondertiteld

Genre: documentaire

Recensie Bor Beekman in de Volkskrant: "‘De draak’, noemen de bewoners van de taiga de spontane bosbranden. Die branden rukken vanwege de toenemende droogte verder dan ooit op, alsof de vuurzee een levend monster is. Met het van benauwend dichtbij gefilmde Paradise portretteert de Rus Alexander Abaturov de lokale Siberische brandweer, die met minimale middelen strijdt tegen de razende vuurkolken. Dorpjes worden in de as gelegd, brandbestrijders bijna ingesloten. De oranje gloed, het geknetter, de stofwolken: het resulteert in fraaie en uitermate alarmerende cinema."

Journey through our world

Dinsdag 30 november -1 om 00.00 uur

Sporten met flessen als gewichten. Goede vrienden die je spreekt via videobellen. Plots die twee kraaien in de tuin opmerken. Door corona kromp de wereld van het documentaire-echtpaar Petra en Peter Lataster. Toen de lockdown kwam, richtten zij de camera op zichzelf, op de natuur in hun tuin en op hun buren.

Taal: Nederlands gesproken, Engels ondertiteld

Genre: documentaire

Pauline Kleijer in de Volkskrant: "Een documentaire over het dagelijks leven in coronatijd, het klinkt niet zo aantrekkelijk – die periode van thuisblijven en videobellen ligt nog te vers in het geheugen. Toch is het Petra en Peter Lataster gelukt er iets prachtigs van te maken. Een ontroerend kleinood van een film, die werkt als tijdcapsule, maar ook de coronaperikelen overstijgt. Vanuit hun tuintje in Amsterdam-Oost, waar buren elkaar beter leren kennen en volop natuur blijkt te bestaan, laten de Latasters zien hoe hun wereld kleiner en tegelijk groter werd."

Apolonia, Apolonia

Dinsdag 30 november -1 om 00.00 uur

De getalenteerde Apolonia werd geboren in een undergroundtheater in Parijs en groeide op in een kunstenaarsgemeenschap. Als 20-er studeert ze aan de Beaux-Arts de Paris. Door de jaren heen ontstond een band tussen Lea en Apolonia met als resultaat dit 13 jaar omspannende portret van een jongvolwassen vrouw die haar plek zoekt in de kunstwereld.

Taal: Frans gesproken, Engels ondertiteld

Genre: documentaire

Cast: Hervé Breuil, Lea Glob, Oksana Shachko, Apolonia Sokol, Alexandra Tlolka

Noor Spanjer in de VPRO-gids: "Soms is er voor een goede documentaire alleen maar een eindeloos interessante hoofdpersoon nodig. Dat is Apolonia Sokol zeker, en filmmaker Lea Glob mag haar volgen. Cameraschuw is Apolonia allerminst en gewoontjes is het leven van dit kunstenaarskind al helemaal niet. Ze wil kunstschilder worden, een hele grote, en gaat naar een prestigieuze academie aan de andere kant van de Seine. Die plek contrasteert met haar afkomst en ouderlijk huis, een vervallen theater midden in Parijs. Geld is er weinig, maar creativiteit des te meer: het theater is een ontmoetingsplek voor schrijvers, kunstenaars en activisten, een broedplaats vol poezen, rommel, logees en kunst. ‘Een magisch theater met Apolonia in de hoofdrol,’ vat de Deense regisseur Lea Glob het samen. Oekraïense feministen van actiegroep Femen belanden op een gegeven moment ook in het theater, en boegbeeld Oksana blijft bij Apolonia hangen. Samen met regisseur Lea vormen ze een drietal, een soort zusterschap. Ze beloven elkaar om te ontsnappen aan het patriarchaat, geen gezin te stichten en trouw te blijven aan de kunsten. Later in de documentaire Apolonia, Apolonia raakt ze het theater kwijt en we zien de bohemienne een uitstap maken naar de commerciële straten van Los Angeles, waar ze haar ziel lijkt te hebben verkocht aan een rijke en gehaaide kunstverzamelaar. We zijn er getuige van hoe Apolonia telkens weer door ‘oude, wijze mannen’ klein wordt gehouden, hoe zij willen beslissen over haar toekomst, maar gelukkig zien we ook hoe ze telkens net op tijd haar eigen vrijheid en originaliteit weet terug te vinden. Een aantal keer denkt regisseur Glob dat haar film af is – zal ze stoppen? Maar Apolonia’s leven blijft een spektakel: je kan er eindeloos naar blijven kijken."